Soms zijn er houthakkers op de Nishaani plaats die daar met een roeiboot zijn gekomen. Maar de rivier zit soms wel erg vol met stenen en andere hindernissen. Krokodillen zoals Jacala zijn erg goed in het manoeuvreren langs hindernissen. Lukt het jou ook om je kano langs die hindernissen te krijgen? Misschien heeft Jacala nog tips?

Sterre Stroom zit met een fotoboek op haar schoot als ik het dek op loop. ‘Mag ik ook even kijken?’ vraag ik aan Sterre. Ze laat mij het boek ook zien. In het boek staan allemaal boten met verschillende vlaggen achterop. Sterre legt uit: ‘Aan de vlag van de boot kun je zien waar de boot vandaan komt. Deze boot komt bijvoorbeeld uit China.’ ‘Net als dat beeldje dat je in de boot hebt staan’, zeg ik. ‘Inderdaad’, zegt Sterre. ‘Zullen we uitzoeken welke boten nog meer bij welke souvenirs horen?’

Bij Noa aangekomen, is het doodstil. Nu is dat niet vreemd. Noa kan heel stil zijn als ze ergens over aan het nadenken is. Met mijn adem ingehouden klop ik zachtjes op de deur. ‘Kom maar binnen’, hoor ik Noa zeggen. Binnen zie ik Noa met haar hoofd boven een teiltje hangen. ‘Wat ben je aan het doen?’ vraag ik. ‘Ik ben naar mezelf aan het kijken, het water is net een spiegel’, zegt Noa. Noa gaat opzij, zodat ik het ook kan zien. Dan hoor ik een plons en voel ik spetters tegen mijn neus. ‘Kijk nog maar eens’, zegt Noa. Ik zie een snoepje in het water liggen. Ik mag het opeten als ik het met mijn lippen kan oppakken.

Bij het huis van Rozemarijn en Professor Plof aangekomen word ik gelijk geroepen. ‘Zal ik iets heel belangrijks laten zien over water?’ vraagt Rozemarijn. Ik knik instemmend. Ze pakt de fluitketel en vult die met water. ‘Op tijd drinken, is heel belangrijk’, legt Rozemarijn uit. Terwijl het theewater warm wordt, weet Professor Plof uit te leggen dat water ook gevaarlijk kan zijn. Hij vertelt een verhaal dat hij heeft meegemaakt. Ik moet heel hard ‘STOP!’ roepen als ik denk dat het te gevaarlijk wordt.