In een uitdagend spel staan de Scouts symbolisch stil bij de kennis en vaardigheden van henzelf en anderen. Ook ervaren ze hoe hun ploegleden hen zien en worden ze zich bewust worden van de balans van vaardigheden binnen de ploeg.

In dit spel moet iedere ploeg zo snel mogelijk zijn of haar ploegleider zien te bevrijden van een vloek door het ontcijferen van een “magische” code, gebaseerd op de leerpunten van hun ploegleider. Goed inzicht in de eigen vaardigheden en die van ploegleden kunnen voordelen opleveren in het spel.

Ambachtelijk kruiden kweken combineren met oud-hollandse gebruiken en tradities. Zo leren de kinderen dat groentes niet uit de koelkast of supermarkt komen en hoe 'vroeger' mensen alles zelf deden.

Pesten onder de aandacht brengen en zelfvertrouwen creeëren. Dit is een activiteit voor 5 opkomsten. Je kunt er ook losse elementen uithalen. Vooral geschikt voor scouts, maar in elementen ook te gebruiken voor welpen of explorers.

Bij het huis van Stanley Stekker aangekomen struikelen we bijna over een stuk draad. We vertellen Stanley wat we hebben gevonden en vragen of hij ons kan helpen. ‘Ik kan misschien wel een machine bouwen om Waterproof te worden’, vertelt Stanley. ‘Dat duurt veel te lang’, zeg ik. ‘Heb je niet iets dat sneller gaat?’ Stanley weet nog wel een paar technieken die hij kent en die veel op het water worden gebruikt. Zo weet hij wat te vertellen over zijn kompas en hoe je kunt seinen.

Als ik het speelveldje zie liggen ben ik niet meer te houden. Nu mogen we hier vast spelen met water! Rozemarijn helpt me aan water door een lange tuinslang te geven. “Dank je wel”, zeg ik tegen haar: “Heb je toevallig ook waterballonnen?” Rozemarijn knikt en gaat ze thuis halen. Samen hebben we de grootste lol.

Rebbel is ondertussen thuis gekomen en weet al waarvoor ik langskom. De deur staat dan ook al open. ‘Ha die Stuiter’, roept ze als ik binnen stap. Ze gaat verder: “Weet je wie pas echt Waterproof zijn? Dat zijn die zwanen aan de overkant. En kijk eens hoe de moederzwaan haar kuikens leert met water om te gaan.’ Bas Bos komt er ook bij en begint gelijk te vertellen over het water in het bos. Ook legt hij uit waarom het belangrijk is om dat water schoon te houden.

Ik ben benieuwd wat Keet en Fleur Kleur hebben kunnen bedenken om mij Waterproof te krijgen. Wanneer ik aan kom lopen, geloof ik mijn ogen ogen niet. ‘Gaaf!’ roep ik, als ik Keet met een waterpistool gevuld met waterverf een groot schilderij zie maken. ‘Kom maar helpen’, zegt Keet, terwijl ze mij ook een waterpistool in handen drukt. Tussen het schilderen door zie ik Fleur op de maat van de muziek in een teil water dansen. Door haar enthousiasme wordt het een echt waterballet!

Op het dorpsplein is het altijd erg gezellig. Ik kom er veel te weten over het dorp en samen doe we er de leukste dingen. Jammer dat het nu niet zo druk is. Dan komen Rozemarijn en Bas Bos aanlopen. ‘Weet jij wat voor water we allemaal in het dorp hebben?’ vraagt Bas. ‘Ja’, antwoord ik. ‘We hebben water uit de kraan, in de plassen bij jou in het bos en natuurlijk de rivier’. ‘Vergeet het regenwater uit de ton voor mijn plantjes niet’, zegt Rozemarijn.

Bij het huis van Rozemarijn en Professor Plof aangekomen word ik gelijk geroepen. ‘Zal ik iets heel belangrijks laten zien over water?’ vraagt Rozemarijn. Ik knik instemmend. Ze pakt de fluitketel en vult die met water. ‘Op tijd drinken, is heel belangrijk’, legt Rozemarijn uit. Terwijl het theewater warm wordt, weet Professor Plof uit te leggen dat water ook gevaarlijk kan zijn. Hij vertelt een verhaal dat hij heeft meegemaakt. Ik moet heel hard ‘STOP!’ roepen als ik denk dat het te gevaarlijk wordt.

Bij Noa aangekomen, is het doodstil. Nu is dat niet vreemd. Noa kan heel stil zijn als ze ergens over aan het nadenken is. Met mijn adem ingehouden klop ik zachtjes op de deur. ‘Kom maar binnen’, hoor ik Noa zeggen. Binnen zie ik Noa met haar hoofd boven een teiltje hangen. ‘Wat ben je aan het doen?’ vraag ik. ‘Ik ben naar mezelf aan het kijken, het water is net een spiegel’, zegt Noa. Noa gaat opzij, zodat ik het ook kan zien. Dan hoor ik een plons en voel ik spetters tegen mijn neus. ‘Kijk nog maar eens’, zegt Noa. Ik zie een snoepje in het water liggen. Ik mag het opeten als ik het met mijn lippen kan oppakken.