Mensen kijken vandaag de dag vaak niet verder dan het uiterlijk. Het probleem is dat het idee ‘uiterlijke schijn’ niet voor niets een begrip is. Onder de oppervlakte zit vaak een meerwaarde. Uiterlijk is niet iets voor eeuwig, maar schoonheid vinden we IN de persoon als dusdanig. We moeten verder urven kijken dan alleen met onze ogen.

Scouts tekenen zichzelf door middel van het tekenen van een deur. Door het gebruik van vragen denken ze (in stilte) over zichzelf na.

Explorers leren inzien dat het stereotypen hebben van mensen niet erg is, maar dat het gaat om hoe je ermee om gaat. Door er met zijn allen mee bezig te zijn en over te praten komt juist naar boven dat de manier waarop je met je stereotyperingen omgaat het verschil maakt.

Scouts en explorers worden zich bewust van welke vooroordelen zij bij bepaalde uiterlijke kenmerken hebben. Zijn deze altijd correct/waar?