Waarom / doel van de activiteit

Met Pasen wordt er op vele plekken een groots paasvuur ontstoken. Niemand weet meer exact waarom, toch doen mensen nog steeds mee aan deze traditie. Welke tradities volgen de welpen tijdens Pasen en wat betekent dit voor hen?

Beschrijving van de activiteit

Vier met je horde je eigen Paasvuur, waarbij de welpen elkaar op een creatieve wijze over hun paastradities vertellen. Ook voor het aansteken van het vuur maken de welpen al op een leuke manier kennis met tradities.

Voordat de opkomst begint heeft de leiding ergens in het bos of park een grote stapel hout verzameld. Deze stapel hout moet door de welpen naar de kampvuurplek worden gebracht.

Wanneer de welpen hun lokaal binnenkomen zien ze alleen Akela staan. Akela reageert niet op de welpen, maar staart onbewegelijk naar een foto van een groot kampvuur. Wanneer de welpen dat zien, vertelt Akela dat dit een foto is van een wel heel bijzonder kampvuur. Daar gaat hij straks alles over vertellen. Eerst moeten de welpen zich opstellen voor de opening. Op het moment dat de welpen klaar staan om met de opening te beginnen, komt de rest van de leiding binnen. Zij lopen zingend in een rij en houden elkaars handen vast. Ze lopen zingend twee rondjes om de horde heen en stellen zich dan naast Akela op. Dan geeft Akela het sein om de opening te starten. Na het openen vertelt Akela waarom het kampvuur op de foto zo bijzonder is en waarom de rest van de leiding zingend het lokaal binnenkwamen. Het is namelijk Paasfeest. In heel veel plekken in Nederland (misschien wel in je eigen dorp of stad) is het traditie om tijdens het Paasfeest een heel groot vuur te ontsteken. In Ootmarsum lopen de Poaskearls hand in hand zingend door de straten. Vandaag gaan de welpen aan de slag met hun eigen tradities rond het paasfeest, maar eerst gaat Akela een verhaal vertellen. Alleen dat doet hij niet in het lokaal. Als je een goed verhaal wilt vertellen doe je dat bij het kampvuur. Baloe en Bagheera zijn het met Akela eens.

Aan de welpen wordt gevraagd een lange rij te vormen. De welpen houden elkaars handen vast. Aan het begin van de rij staat de jongste welpenleid(st)er. De welpenleid(st)er begint met het zingen van een lied, de welpen zingen mee. Als zingend wordt de rij welpen naar de stapel hout geleid. De welpen nemen zoveel mogelijk hout mee terug naar de kampvuur plek. Als ze met het hout teruglopen naar de kampvuurplek blijven ze natuurlijk wel zingen (uiteraard hoeven ze elkaars handen niet meer vast te houden).

Bij de kampvuurplek wordt, door middel van het verhaal van Akela over de lentegodin Ostara (zie hieronder), aan de welpen verteld waarom ze in een rij zingend naar de stapel hout werden geleid. (Uiteraard brandt dan het kampvuur).

Aan de welpen wordt nu gevraagd om per nest een toneelstukje of liedje te maken. Het toneelstukje of liedje moet gaan over de paastradities die zij thuis hebben. Het is het leukst als ze in het stukje kunnen laten zien hoe verschillend zij thuis het Paasfeest vieren. Deze worden uitgevoerd bij het paasvuur.

Het verhaal van de lentegodin Ostara

Akela vertelt:
Heel, heel lang geleden leefde in het noorden van ons land een meisje met de naam Ostara. Zij was een bijzonder meisje. Zij was namelijk geen mens, maar een godin. Zij woonde alleen in het bos en leefde van alles wat het bos haar gaf. In de winter woonde zij in een klein hutje van takken en mos, zomers sliep zij op het zachte gras onder de mooie sterrenhemel. Op de eerste dag van de lente, wanneer de zon opkwam, liep zij zingend over de akkers en groene weilanden. Dit was de dag waarop de vogels hun kinderen leerden zingen en de lammetjes en kalfjes hun eerste stapjes naar buiten deden.

Ook de mensen begonnen spontaan te zingen als Ostara voorbij kwam. Zo werd de geboorte van het nieuwe leven gevierd. Maar… er was één jaar waarop alles mis leek te gaan. Een chagrijnige hoofdman vond al dat vrolijke gezang maar niets. Het leidde de mensen af van hun werk en dat kostte hem alleen maar geld. Hij hield erg veel van geld en had er het liefst een heleboel van. HIj wilde dat zijn mannen een houten schutting rond het bos gingen bouwen. Dat zou het zonlicht blokkeren en dan zou Ostara gewoon in het bos blijven. Zo gezegd….zo gedaan...de houten schutting werd gebouwd.

Toen kwam die eerste lentedag. De zon kwam op, maar Ostara bleef in het bos. Door de schutting zag zij het zonlicht niet en wist dus niet dat de eerste lentedag was aangebroken. Omdat Ostara niet zong, zongen de vogels niet en bleven de kalfjes en lammetjes binnen. De mensen begonnen ook niet te zingen. Het beloofde, ondanks de mooie zon, een hele saaie dag te worden. De kinderen verveelden zich, de volwassenen werden chagrijnig en al gauw had iedereen ruzie. Een oude, wijze vrouw uit het dorp maakte snel een einde aan al dat gekibbel. Ze vond dat de mensen snel de schutting rond het bos af moesten breken, dan kon Ostara de zon zien.

De mensen gingen snel aan de slag. Met hun bijlen en hamers veranderden ze de schutting in brandhout. Ostara schrok van al die herrie en door het plotselinge zonlicht werd ze even verblind, waardoor ze niet zag wat er precies aan de hand was. Toen ze zag dat de eerste lentezon allang was opgekomen liep ze vrolijk zingend het bos uit. De mensen sloten zich bij haar aan. Hand in hand, de kinderen eerst, de volwassenen daarachter. Ze liepen zingen door de akkers en de groene weilanden. De lammetjes en kalfjes kwamen op de zingende rij mensen af en de vogels zongen hun mooiste lied. ‘s Avonds vierden de mensen een groot feest ter ere van de lente. Er werd gegeten en gezongen. Van het hout van de schutting maakten ze een groot kampvuur.

Vanaf dat jaar verzamelden de mensen door het jaar heen hout, zodat ze ter ere van de eerste lentedag een groot kampvuur konden bouwen. De kinderen liepen in een lange rij, Ostara voorop, zingend door de straten, akkers en weilanden en moedigden de volwassen aan om een mooi, groot kampvuur te bouwen. ter ere van de godin Ostara noemde men die dag Ostara-dag. Ostara is er niet meer, maar het feest van de lente wordt nog wel onder verschillende namen en met andere verhalen in verschillende culturen gevierd. In Nederland noemen we het nu Pasen, in Duitsland vieren ze Ostern en in Engeland Easter. Die laatste twee namen lijken wel heel erg op Ostara. In Israël vieren ze Pesach en in het Midden Oosten Id al-abha.

Welke tradities of gebruiken hebben jullie tijdens het paasfeest?

Voorbereidingstijd

• De tijd die je nodig hebt om hout voor het kampvuur te verzamelen.
• Verhaal printen en vast een keer voorlezen.
• Foto van een groot paasvuur zoeken op het internet en printen.

Benodigd materiaal

• Hout voor het kampvuur
• Verhaal geprint
• Foto van een groot paasvuur

Tips

• Als je bij je blokhut geen kampvuur mag stoken, probeer dan deze activiteit te laten plaatsvinden op een Scouting Labelterrein in je buurt.
• Leer het verhaal uit je hoofd, zodat je het ook echt kunt vertellen.
• Je kan natuurlijk ook een eigen paasverhaal vertellen dat voor jou van betekenis is.